Młodzi dorośli (20 lat i więcej)

• Skuteczne strategie i programy

          Okres adolescencji  przygotowuje młodego człowieka do usamodzielnienia się i wejścia w dorosłość. Zmiany cywilizacyjne i zwiększone wymagania edukacyjne przyczyniły się do znacznego wydłużenia okresu przygotowania młodzieży do dorosłego życia. Wielu młodych ludzi w wieku dwudziestu paru lat  nie spieszy się z realizacją zadań rozwojowych okresu dorosłości - zakładaniem rodziny, samodzielnością finansową, podejmowaniem stałej pracy lub innych zobowiązań społecznych.

          Przedłużający się okres „zawieszenia” sprzyja wielu zachowaniom ryzykownym, w tym nadużywaniu substancji psychoaktywnych.  Wczesna dorosłość jest dla wielu młodych ludzi okresem najbardziej intensywnych kontaktów z alkoholem, nikotyną lub narkotykami. Ekscesy alkoholowe i eksperymenty narkotykowe są często powiązane z bujnym życiem towarzyskim, odwiedzaniem klubów nocnych i innych miejsc rekreacji, kibicowaniem na imprezach sportowych lub udziałem w koncertach i innych  wydarzeniach artystycznych. 
   

          Dlatego skuteczne strategie profilaktyczne dotyczące młodych dorosłych idą zwykle w dwóch kierunkach. Z jednej strony polegają na ograniczaniu dostępności do legalnych substancji psychoaktywnych poprzez politykę fiskalną i inne regulacje prawne utrudniające dostęp do alkoholu i nikotyny, a drugiej strony dążą do minimalizowania szkód związanych z nierozsądnym korzystaniem z substancji psychoaktywnych. Krótkie interwencje profilaktyczne, których celem jest motywowanie do zmiany ryzykownego zachowania (opisane przy omawianiu okresu adolescencji powyżej) są również skuteczną strategią w odniesieniu do młodych dorosłych.

   

• Polityka ograniczania dostępu do legalnych substancji psychoaktywnych.

          Ze względu na znaczne rozpowszechnienie, nadużywanie alkoholu i regularne palenie papierosów stanowi bardzo poważne zagrożenie dla stanu zdrowia publicznego młodych dorosłych. Co więcej, młodzi ludzie w poszukiwaniu nowych doznań łączą nadużywanie alkoholu i palenie tytoniu z używaniem narkotyków lub nowych substancji psychoaktywnych. W ten sposób wchodzą na bardzo ryzykowna ścieżkę mieszania i interakcji różnych substancji psychoaktywnych. Dlatego ograniczanie dostępu do legalnych substancji psychoaktywnych jest ważnym elementem dbania o zdrowie publiczne.

          Polityka ograniczania dostępu do legalnych substancji psychoaktywnych polega na zintegrowanym stosowaniu kilku instrumentów prawnych, w tym zwiększaniu cen napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych, podnoszeniu wieku uprawniającego do legalnego zakupu tych produktów i zakazu reklamy wyrobów tytoniowych oraz wysokoprocentowych napojów alkoholowych.  

  Kluczowe składniki polityki ograniczania dostępu do substancji psychoaktywnych

  • podwyższanie cen napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych połączone z kontrolą nielegalnej produkcji i przemytu,
  • ograniczanie liczby punktów sprzedaży alkoholu i wyrobów tytoniowych  oraz skracanie ich czasu pracy,
  • podwyższanie wieku uprawniającego do legalnego zakupu alkoholu oraz wyrobów tytoniowych,
  • egzekwowanie przepisów zakazujących sprzedaży substancji psychoaktywnych młodzieży poniżej minimalnego wieku uprawniającego do sprzedaży, 
  • zakaz reklamy napojów alkoholowych kierowanej do dzieci i młodzieży,
  • zakaz reklamy wyrobów tytoniowych.

   

  Antyskładniki polityki ograniczania dostępu do substancji psychoaktywnych

  • zwiększanie liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych, 
  • brak ograniczeń dotyczących czasu pracy punktów sprzedaży (otwarte 24 godziny na dobę),
  • brak limitu wieku uprawniającego do zakupu napojów alkoholowych lub wyrobów tytoniowych, 
  • brak lub niestosowanie sankcji prawnych wobec sprzedawców łamiących zakaz sprzedaży młodzieży niepełnoletniej alkoholu/ wyrobów tytoniowych, 
  • reklamowanie napojów alkoholowych na imprezach przeznaczonych dla młodzieży (koncertach, wydarzeniach sportowych, piknikach rodzinnych). 

• Minimalizowanie szkód w miejscach zabawy i rekreacji.

          Niektórzy młodzi ludzie, mimo świadomości zagrożeń, wybierają ryzykowny styl życia i nie chcą zrezygnować z nadużywania alkoholu, stosowania narkotyków lub podejmowania ryzykownych kontaktów seksualnych. Miejscami realizacji takiego stylu życia są często kluby, puby, bary, restauracje, dyskoteki i inne miejsca zabawy i rekreacji, przeznaczone głownie dla młodych dorosłych. Okazuje się, że w tych miejscach wysiłek profilaktyczny warto skoncentrować na takich działaniach, które mogą zmniejszać niepożądane skutki związane z zachowaniami ryzykownymi.

          U podstaw tej strategii edukacyjnej leży pragmatyczny sposób myślenia o rozwiązywaniu problemów społecznych lub zdrowotnych, zwany w skrócie „strategią minimalizowania szkód”. Tak strategia przynosi wymierne pozytywne efekty. Dlatego miejsca zabawy i rekreacji są dogodnym miejscem działań profilaktycznych.  

  Kluczowe składniki programów minimalizowania szkód w miejscach zabawy i rekreacji 

  • przeszkolenie pracowników oraz właścicieli lub kierownictwa klubów, barów i innych miejsc rekreacji w zakresie odpowiedzialnej sprzedaży napojów alkoholowych i wyrobów tytoniowych oraz postępowania z osobami w stanie intoksykacji lub poważnego zatrucia,
  • konsultacje lub fachowe wsparcie dla pracowników tych miejsc, którzy tego potrzebują, 
  • aktywny udział innych służb wspomagających pracowników miejsc zabawy i rekreacji w programach minimalizowania szkód (np. policja, party workerzy),
  • przekaz informacji dla osób zainteresowanych o miejscach udzielających pomocy w przypadku problemów alkoholowych, narkotykowych lub zdrowia psychicznego.

   

  Antyskładniki programów minimalizowania szkód w miejscach zabawy i rekreacji

  • niedoświadczony i nieprzeszkolony personel miejsc rekreacji i zabawy dla młodzieży, 
  • brak wsparcia ze strony władz lokalnych dla działań profilaktycznych w miejscach rekreacji i zabawy,
  • brak organizacji mających doświadczenia w street workingu i strategii minimalizowania szkód.