Okres adolescencji przygotowuje młodego człowieka do usamodzielnienia się i wejścia w dorosłość. Zmiany cywilizacyjne i zwiększone wymagania edukacyjne przyczyniły się do znacznego wydłużenia okresu przygotowania młodzieży do dorosłego życia. Wielu młodych ludzi w wieku dwudziestu paru lat nie spieszy się z realizacją zadań rozwojowych okresu dorosłości – zakładaniem rodziny, samodzielnością finansową, podejmowaniem stałej pracy lub innych zobowiązań społecznych.
Przedłużający się okres „zawieszenia” sprzyja wielu zachowaniom ryzykownym, w tym nadużywaniu substancji psychoaktywnych. Wczesna dorosłość jest dla wielu młodych ludzi okresem najbardziej intensywnych kontaktów z alkoholem, nikotyną lub narkotykami. Ekscesy alkoholowe i eksperymenty narkotykowe są często powiązane z bujnym życiem towarzyskim, odwiedzaniem klubów nocnych i innych miejsc rekreacji, kibicowaniem na imprezach sportowych lub udziałem w koncertach i innych wydarzeniach artystycznych.
Dlatego skuteczne strategie profilaktyczne dotyczące młodych dorosłych idą zwykle w dwóch kierunkach. Z jednej strony polegają na ograniczaniu dostępności do legalnych substancji psychoaktywnych poprzez politykę fiskalną i inne regulacje prawne utrudniające dostęp do alkoholu i nikotyny, a drugiej strony dążą do minimalizowania szkód związanych z nierozsądnym korzystaniem z substancji psychoaktywnych. Krótkie interwencje profilaktyczne, których celem jest motywowanie do zmiany ryzykownego zachowania (opisane przy omawianiu okresu adolescencji powyżej) są również skuteczną strategią w odniesieniu do młodych dorosłych.