Drama to metoda oddziaływań pedagogicznych lub psychologicznych (psychodrama) określana jako nauczanie przez działanie. „Ćwiczenie życia”, jak czasem nazywana jest drama, angażuje sferę intelektualną, emocjonalną i motoryczną (gest, ruch). Bazuje na tworzeniu umownych i improwizowanych sytuacji, w których uczestnicy wchodzą w różne role, ale nie odgrywają przy tym żadnego z góry zaplanowanego scenariusza. Celem nie jest zaprezentowanie spektaklu przed widzem, ale osobiste zaangażowanie się – wczucie się w rolę i jednoczesne obserwowanie swoich reakcji oraz przeżyć, które pojawiają się w toku rozgrywanej sytuacji. Dzięki osobistemu zaangażowaniu możliwe staje się przeżycie określonych sytuacji czy problemów oraz poszukiwanie rozwiązań dla własnych pomysłów. Ważną częścią dramy jest omówienie rozegranych sytuacji. Zarówno zadania dramowe, jak i ich omówienia umożliwiają pogłębienie rozumienia danego problemu/zagadnienia, spojrzenia z dystansu na sytuacje i przeanalizowania ich. Rozwijają jednocześnie umiejętność nazwania emocji, rozumienia siebie i innych oraz umożliwiają uczenie się nowych zachowań i umiejętności.
Drama jest metodą pracy, która przyczynia się do całościowego rozwijania osobowości, umiejętności psychospołecznych, wyobraźni i kreatywności. Zajęcia dramowe mogą obejmować szeroki i bogaty wachlarz ćwiczeń, wykorzystujących nie tylko gesty czy ruch, ale i aktywność plastyczną czy wokalną. Mogą to być proste doświadczenia (np. wsłuchiwanie się w dźwięki otoczenia) i wprawki dramatyczne (np. naśladowanie przedmiotów). Bardziej zaawansowanymi zadaniami stają się ćwiczenia dramowe i gry dramatyczne (w parach lub grupach), które opierają się na wczuwanie się w rolę w określonej sytuacji wyjściowej, zwykle konfliktowej.