Wczesna interwencja to działanie podjęte w jak najszybszym terminie po ujawnieniu się dysfunkcjonalnego zachowania. Celem wczesnej interwencji jest zapobieganie ich rozwojowi i eskalacji. Programy wczesnej interwencji w obszarze profilaktyki kierowane są do osób z grup wysokiego ryzyka i osób zagrożonych określonymi problemami. Wymagają wysokiego zindywidualizowania, które wynika z konieczności dostosowania ich do sytuacji i potrzeb poszczególnych osób lub grup obejmowanych interwencją. W trakcie wypracowywania programu można wyróżnić trzy podstawowe etapy:
- faza wstępnej identyfikacji – etap ma na celu wyodrębnienie niepokojących objawów i odpowiednie ich zinterpretowanie,
- faza diagnozy – ten etap ogniskuje się wokół ustalania źródeł powstawania i mechanizmów dysfunkcji,
- faza konceptualizacji programu – etap, w którym ustalane są cele, zadania i działania programu dla danej zdiagnozowanej grupy.