Teoria społecznego uczenia się wyjaśnia proces nabywania i utrwalania nowych zachowań, w tym też problemowych, poprzez obserwację i naśladowanie osób ważnych i uważanych za atrakcyjne. Proces ten ma charakter niewymuszony, zachodzi samoistnie. Pierwszymi modelami do naśladowania są rodzice i najbliższa rodzina. W późniejszym okresie stają się nimi znaczący rówieśnicy, artyści, osoby mające wysoką pozycję społeczną. Naśladowanie zachowania kogoś atrakcyjnego jest czynnością samą w sobie wzmacniającą.
Wskazania dla profilaktyki
Teoria ta wskazała na znaczenie:
- wzmacniania więzi rodziców z dzieckiem w okresie dojrzewania,
- roli rodziców w modelowaniu wzorów postaw i zachowań od najmłodszych lat życia ich dzieci.Praca nad poprawą umiejętności wychowawczych rodziców może dotyczyć m.in. porozumiewania się z dziećmi, wspierania dzieci w osiąganiu celów i radzeniu sobie z trudnościami, rozwiązywania konfliktów, ustalania zasad domowych.