Ewaluacja PPMPS prowadzona jest systematycznie w schemacie pretest – posttest, z wykorzystaniem kwestionariuszy – „Nieprzystosowanie społeczne” i „Doświadczenia”.
Wyniki wskazują, że oferta ośrodków Fundacji jest na ogół trafnie adresowana, a program jest skuteczny. Do programu trafiają osoby z wysokimi wskaźnikami nieprzystosowania. Na zakończenie obserwujemy u młodzieży istotną poprawę w zakresie funkcjonowania psychospołecznego. Dane z badań wskazują, że zapoczątkowany został proces korzystnych zmian w takich zakresach jak: zdolność i umiejętność precyzowania dążeń i celów życiowych, poczucie własnej wartości, sprawczość, zmniejszenie konfliktów w rodzinie, samokontrola, zmniejszenie poziomu depresyjności oraz poczucia wyobcowania społecznego i rówieśniczego. Intensywność zmian na powyższych skalach treściowych różni się w poszczególnych edycjach programu, generalnie uzyskiwane są systematycznie lepsze rezultaty w badaniach posttestowych, choć nie zawsze różnica osiąga poziom istotności statystycznej.
W przypadku substancji psychoaktywnych obserwowane zmiany polegają na zmniejszeniu intensywności ich używania w porównaniu z grupą kontrolną – wzrost picia piwa wśród absolwentów programu jest mniejszy niż w grupie kontrolnej. W odniesieniu do papierosów, wina i wódki różnica między post a pretestem jest nieistotna statystyczne. W poszczególnych edycjach programu rejestrowane jest na ogół zmniejszenie się odsetka osób mających kontakt z narkotykami.
Źródło: Kowalewicz T., Program Przeciwdziałania Młodzieżowej Patologii Społecznej (w:) Rekomendowane programy profilaktyki uzależnień, Fundacja Praesterno, Warszawa, 2016