PROGRAM DOMOWYCH DETEKTYWÓW „JAŚ I MAŁGOSIA NA TROPIE”

Poziom rekomendacji

Program został oceniony jako spełniający standardy poziomu I

W międzynarodowej bazie programów EDDRA program znajduje się                    na III poziomie jakości

Grupa docelowa

 Uczniowie klas IV lub V szkół podstawowych oraz ich rodzice  

Cele programu

Opóźnienie inicjacji alkoholowej wśród dzieci oraz ograniczanie problemów związanych z piciem alkoholu poprzez wzmacnianie rodzinnych, indywidualnych i rówieśniczych czynników chroniących.

Założenia

Program Domowych Detektywów (PDD) jest adaptacją amerykańskiego programu Slick Tracy Home Team Program, opracowanego na Uniwersytecie Minnesota w ramach Projektu Northland. Wraz z programem Fantastyczne Możliwości (FM) tworzy dwuletni program uniwersalnej profilaktyki alkoholowej. Podstawą do stworzenia projektu stały się uznane teorie wyjaśniające przyczyny sięgania przez dzieci i młodzież po alkohol i inne substancje psychoaktywne oraz wiedzę na temat czynników ryzyka i czynników chroniących związanych z indywidualnymi cechami nastolatka, jego rodziną, grupą rówieśniczą, szkołą oraz środowiskiem lokalnym. Autorzy programu odwołują się do teorii społecznego uczenia Alberta Bandury (1986), teorii uzasadnionego działania Icka Ajzena i Martina Fishbeina (1980), teorii zachowań problemowych Richarda Jessora (1987) oraz badań Denise Kandell (1992). Według założeń teorii społecznego uczenia używanie substancji psychoaktywnych jest społecznie wyuczonym zachowaniem, które kształtuje się i umacnia na skutek obserwacji oraz naśladowania zachowania innych osób. Naśladowanie atrakcyjnych modeli, jakimi w dzieciństwie są przede wszystkim rodzice, znaczący rówieśnicy, a także osoby z życia publicznego, jest dla dziecka a później nastolatka źródłem pozytywnych wzmocnień. Tak więc to, w jaki sposób zachowują się osoby ważne dla młodego człowieka może stać się zarówno czynnikiem ryzyka jak i czynnikiem chroniącym przed podejmowaniem niepożądanych zachowań. W związku z tym w programie zastosowano strategię profilaktyczną, polegająca na rozwijaniu umiejętności wychowawczych rodziców. W trakcie programu rodzice są zachęcani m.in. do przemyślenia własnych zachowań związanych z piciem oraz podejmowania ze swoimi dziećmi rozmów na temat problemów związanych z alkoholem. Ze względu na znaczący wpływ, jaki na dorastających mają ich koledzy i koleżanki, w Programie Domowych Detektywów zastosowano także strategię edukacji rówieśniczej.

Odpowiednio przygotowani uczniowie z klas, w których realizowany jest program, pełnią rolę liderów rówieśniczych. Ich zadaniem jest pomoc nauczycielowi w realizacji zajęć w klasie, także modelowanie pożądanych zachowań wśród swoich rówieśników. Działania w tym programie oparte są również na edukacji normatywnej, strategii profilaktycznej opracowanej na postawie teorii uzasadnionego działania. Autorzy tej teorii wskazali na znacznie przekonań dotyczących rozpowszechnienia oraz stopnia społecznej akceptacji określonych zachowań. Pogląd, iż używanie substancji psychoaktywnych jest powszechne i aprobowane stanowi istotny czynnik ryzyka sięgania po te środki. Dlatego też, podczas realizacji programu nauczyciele oraz rodzice są mobilizowani do wyrażania zdecydowanego sprzeciwu wobec sięgania po alkohol przez młodzież oraz własne dzieci. Rodzice są zachęcani również do ustalenia zasad dotyczących picia alkoholu i konsekwentnego ich egzekwowania. Zgodnie z teorią zachowań problemowych, takie zachowania jak używanie substancji psychoaktywnych, mimo że są ryzykowne dla zdrowia i prawidłowego rozwoju, pozwalają niekiedy zaspokajać ważne potrzeby oraz osiągać przez nastolatków ich cele rozwojowe. Niedostateczna umiejętność radzenia sobie z wyzwaniami okresu dorastania jest czynnikiem ryzyka podejmowania zachowań problemowych. Wobec tego w programie zastosowano strategię rozwoju umiejętności życiowych, która polega na wyposażaniu młodych ludzi w umiejętności pozwalające zaspokajać ich potrzeby w bezpieczny i konstruktywny sposób.

Podczas realizacji programu poruszana jest kwestia umiejętności rozpoznawania i odpierania presji otoczenia skłaniającej do picia. Ponadto uczniom jest przekazywana wiedza o bezpośrednich psychospołecznych konsekwencjach picia alkoholu. Głównym celem programu jest opóźnienie inicjacji alkoholowej. Osiągniecie tego celu może przynieść większe i trwalsze efekty profilaktyczne. Badania wskazują, że im wcześniej dochodzi do inicjacji w piciu alkoholu, tym większe jest ryzyko rozwoju problemów z nim związanych w przyszłości. Ponadto, alkohol ułatwia wchodzenie w inne ryzykowne zachowania okresu dojrzewania takim jak: palenie papierosów, używanie narkotyków, przedwczesny seks, wagarowanie czy konflikty z prawem (Kandel, 1992).

Program Domowych Detektywów ma rzetelne podstawy teoretyczne oraz empiryczne dotyczące psychospołecznych i behawioralnych czynników, które sprzyjają sięganiu przez młodzież po alkohol. Został też oparty na wiedzy z zakresu psychologii rozwojowej i zasad prowadzenia badań ewaluacyjnych (Perry i wsp., 1996, Williams i Perry, 2003). To, czy nastolatek sięgnie po alkohol czy też nie, zależy od wielu czynników. Przeciwdziałanie tak zróżnicowanym i często niekorzystnym wpływom wymaga wszechstronnych działań, w związku z tym w programie realizowane są zajęcia w klasie, do współpracy i udziału w nich zapraszani są rodzice i liderzy rówieśniczy.

Bibliografia:

  1. Ajzen I., Fishbein M. Understanding attitudes and predicting social behavior. Englewood-Cliffs, N.J. Prentice-Hall 1980.
  2. Bandura A. Social foundations of thought and action: A social cognitive theory. Engelwood Cliffs, NJ: Prentice Hall 1986.
  3. Jessor R., Problem-Behavior Theory, Psychosocial Development, and Adolescent Problem Drinking“British Journal of Addiction”, 82, 1987, s. 331-342.
  4. Kandel D., Yamaguchi K., Chen K. Stages of progression in drug involvement from adolescence to adulthood: Further evidence for the Gateway Theory. “Journal of Studies on Alcohol”, 53, 1992, s. 447-457.
  5. Perry C., Williams C., Veblen-Mortenson S., Toomey T., Komro K., Anstine P., McGovern P., Finnegan J., Forster J., Wagenaar A., Wolfson M., Outcomes of a community-wide alcohol use prevention program during early adolescence: Project Northland. “American Journal of Public Health”, 86(7); 1996, s. 956-965.
  6. Williams C. Perry C., Doświadczenia i wnioski z Projektu Northland (w): Alkohol a zdrowie nr 29. Alkohol i młodzież. Państwowa Agencja Rozwiązywania problemów Alkoholowych, Warszawa, 2003, 57-79.   

Opis programu

Program Domowych Detektywów składa się z dwóch części: szkolnej oraz domowej i jest utrzymany jest w konwencji nauki poprzez zabawę. Materiałem wykorzystywanym do pracy dziecka w szkole oraz w domu są cztery zeszyty komiksowe. W ramach zajęć w domu dzieci wraz ze swoimi rodzicami tworzą tzw. „domowe drużyny”. Zadaniem drużyn jest wspólna praca z wykorzystaniem wspomnianych zeszytów. Każdy z nich zawiera jedną zabawną historyjkę komiksową, trzy zadania dla „domowych drużyn” oraz krótkie porady przeznaczone dla rodziców. Bohaterami komiksów są młodzi detektywi Jaś i Małgosia, którzy modelują wśród uczniów pożądane zachowania i postawy. W komiksach poruszane są takie tematy jak: fakty i mity na temat alkoholu; wpływ środków masowego przekazu na kształtowanie się przekonań na temat alkoholu; rodzaje presji rówieśniczej i sposoby radzenia sobie z tą presją; powody, dla których młodzi ludzie piją alkohol oraz konsekwencje picia alkoholu przez dzieci i młodzież. Domowe Drużyny współpracują przez pięć tygodni. Celem tej współpracy jest ułatwienie rodzicom (bądź też pomoc w zapoczątkowaniu) rozmów z dziećmi na tematy związane z piciem alkoholu przez nastolatków oraz opracowanie rodzinnych zasad dotyczących alkoholu. W części przeznaczonej dla rodziców znajdują się informacje dotyczące problemów związanych z piciem alkoholu przez młodzież oraz konkretne wskazówki, jak rozmawiać z dzieckiem na temat zagrożeń związanych z sięganiem po alkohol. Rodzice są zachęcani do przyjęcia jednoznacznej postawy przeciwnej piciu alkoholu przez ich nastoletnie dzieci oraz konsekwentnego egzekwowania ustalonych zasad.

Szkolna część programu realizowana jest przez nauczyciela-wychowawcę przy aktywnym udziale, wybranych przez całą klasę, liderów rówieśniczych. Nauczyciel inicjuje pracę „domowych drużyn” na zajęciach w klasie. W trakcie tych zajęć uczniowie zapoznają się z tematami zeszytów oraz omawiają wrażenia i doświadczenia z pracy z rodzicami. Do zadań liderów należy prezentowanie całej klasie wybranych treści komiksów oraz prowadzenie w małych grupach krótkich zajęć nawiązujących do ich treści. Nauczyciele i liderzy młodzieżowi otrzymują szczegółowe podręczniki do prowadzenia zajęć w klasie.

Program Domowych Detektywów kończy się Wieczorem Jasia i Małgosi, popołudniowym spotkaniem wszystkich uczestników – uczniów, ich rodziców, nauczycieli i zaproszonych gości. W trakcie tego spotkania uczniowie prezentują gościom prace (plakaty, quizy, scenki), wykonane pod kierunkiem nauczyciela i nawiązujące do treści programu. Głównym celem wieczoru jest spotkanie się wszystkich uczestników i podsumowanie całego programu oraz również – dobra zabawa. Realizacja całego programu trwa około 10 – 12 tygodni.  

Standardy realizacji

Realizatorami programu są nauczyciel oraz pedagodzy szkolni, którzy ukończyli 8-godzinne szkolenie warsztatowe. Przedmiotem warsztatów jest zaprezentowanie uczestnikom założeń i przebiegu programu. Nie jest wymagany nadzór nad realizacją, niemniej pedagodzy szkolni, którzy nie realizują programu w klasach, są zachęcani do jego koordynacji na terenie szkoły oraz wspierania nauczyciel w jego zadaniach.  

Dowody jakości programu

Proces adaptacji Programu Domowych Detektywów do polskich warunków kulturowych był ściśle związany z ewaluacją formatywną. W ramach tej ewaluacji przeprowadzono szereg badań jakościowych i ilościowych, takich jak: wywiady grupowe z realizatorami programu, obserwacje przebiegu zajęć w klasach, oraz badania ankietowe uczniów. Uzyskane dane umożliwiły zidentyfikowanie tych aspektów programu, które wymagały zmian oraz podjęcie szczegółowych decyzji dotyczących koniecznych modyfikacji.

Skuteczność programu oceniono w kilkuetapowym, longitudinalnym projekcie badawczym, w którym analizowano łączny wpływ Programu Domowych Detektywów oraz Fantastyczne Możliwości. Głównym celem tego projektu była ocena trwałości w czasie efektów dwuletniego programu profilaktycznego. Badania prowadzono na podstawie quasi-eksperymentalnego schematu badawczego, przeprowadzonego w warunkach naturalnych. Przedmiotem badań były rutynowe realizacje programu, prowadzone przez nauczycieli ze szkół z warszawskiej dzielnicy Ursynów. W grupie eksperymentalnej znalazło się 18 klas IV i V , a w grupie porównawczej – 16 klas IV i V. W obu tych grupach czterokrotnie przeprowadzono audytoryjne, anonimowe badania ankietowe uczniów. Kontrolowano ponadto jakość realizacji programu (wywiady grupowe z nauczycielami, wywiady telefoniczne z rodzicami, dane z dokumentacji programu).

Uzyskane wyniki wykazały korzystne, utrzymujące się przez rok od zakończenia oddziaływań profilaktycznych, efekty programu dotyczące czynników warunkujących picie alkoholu przez młodzież. Szczególnie istotne okazały się zmiany dotyczące takich czynników jak: proalkoholowe postawy uczestników programu, wiedza na temat konsekwencji picia alkoholu oraz przekonanie o możliwości odmowy picia w sytuacji presji rówieśniczej. Przede wszystkim stwierdzono wpływ programu na zmienne behawioralne: ograniczenie przypadków upijania się i opóźnienie pierwszych prób picia alkoholu w towarzystwie rówieśników.

Źródło: Pisarska A., Program Domowych Detektywów (w:) Rekomendowane programy profilaktyki uzależnień, Fundacja Praesterno, Warszawa, 2016

Więcej informacji na temat programu

  • Więcej informacji na temat Programu Domowych Detektywów można znaleźć w publikacjach:
    • Bobrowski, K., Kocoń, K., Pisarska, A., Efekty dwuletniego programu profilaktyki alkoholowej. „Alkoholizm i Narkomania”, 18, 3, s. 25 – 41, 2005.
    • Bobrowski, K., Zajęcie dla hobbystów – badanie odroczonych efektów programów profilaktycznych. (w:) Deptuła, M. (red.) Diagnostyka, profilaktyka i socjoterapia w teorii i praktyce pedagogicznej. Wydawnictwo Uniwersytetu im. K. Wielkiego. Bydgoszcz, s. 221-236., 2006.
    • Bobrowski K. J., Pisarska A., Ostaszewski K., Borucka A., Skuteczność programu profilaktyki alkoholowej dla dzieci na progu dojrzewania. „Psychiatria Polska”, 48 (3): 527-539, 2014.
    • Ostaszewski ,K, Bobrowski, K, Borucka, A, Okulicz-Kozaryn, K, Pisarska, A., Ocena skuteczności programu wczesnej profilaktyki alkoholowej “Program Domowych Detektywów. „Alkoholizm i Narkomania”, 13(1) s. 83–103, 2000.
    • Pisarska, A., Borucka, A., Okulicz-Kozaryn, K., Wybrane problemy związane z adaptacją kulturową programu profilaktycznego. „Medycyna Wieku Rozwojowego”, VII (1) 2, s. 49-64, 2003.
    • Pisarska, A., Bobrowski, K., Borucka, A., Okulicz-Kozaryn, K., Ostaszewski, K., Program Domowych Detektywów i program Fantastyczne Możliwości – dwuletni program profilaktyki alkoholowej dla szkół podstawowych. (w:) Deptuła M. (red.), Diagnostyka – profilaktyka – socjoterapia w teorii i praktyce pedagogicznej. Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego. Bydgoszcz, s. 194-203, 2005
    • Informacje na temat programu oraz lista osób upoważnionych do prowadzenia szkoleń są dostępne na stronie internetowej Instytutu Psychiatrii i Neurologii, w zakładce Zakład Zdrowia Publicznego http://old.ipin.edu.pl/wordpress/kliniki/zooz/zaklad-psychologii

Dane kontaktowe

Pracownia Profilaktyki Młodzieżowej „Pro-M”
Zakład Zdrowia Publicznego, Instytut Psychiatrii i Neurologii
ul. Sobieskiego 9, 02-957 Warszawa
tel. 22 45 82 630,
www.ipin.edu.pl