Program Tutoringu Szkolnego jest wprowadzany w szkole na wniosek dyrektora szkoły, po uzyskaniu zgody rady pedagogicznej. Jest wdrażany przez grupę przeszkolonych nauczycieli. Nauczyciele, psychologowie, pedagodzy szkolni, wychowawcy oraz dyrektor szkoły uczestniczą w szkoleniach prowadzonych metodami warsztatowymi dla grupy liczącej od 12 do 20 osób. Pierwszy rok wdrożenia odbywa się ze wsparciem opiekuna wdrożenia.
Kurs tutoringu I stopnia to szkolenia, które trwają 64 godziny dydaktyczne. Zazwyczaj są one realizowane w trakcie czterech dwudniowych spotkań (po 16 godzin każde). Celem szkoleń jest przygotowanie pracowników szkoły do pracy w charakterze tutora. Uczestnicy szkolenia, już po pierwszych, dwudniowych warsztatach, w ramach praktyki związanej wynikającej z założeń kursu, podejmują pracę z uczniami – swoimi podopiecznymi. Jeden tutor nie powinien mieć pod opieką więcej niż 10 uczniów. Sposób doboru tutorów i uczniów określa sama szkoła.
Wprowadzenie programu Tutoringu Szkolnego oznacza, że uczniowie otrzymują możliwość korzystania z indywidualnego wsparcia nauczyciela – tutora. W trakcie spotkań – tutoriali uczeń określa swoje cele oraz sposoby ich osiągania, a tutor towarzyszy mu w tym procesie, odwołując się do mocnych stron i indywidualnych zasobów ucznia. Udział w programie wzmacnia autonomię ucznia i przejmowanie odpowiedzialności za własną naukę i jej wyniki. Natomiast realizacja samodzielnie wyznaczonych celów podnosi jego wiarę w siebie i we własny sukces.
Po zakończeniu etapu szkoleń, a podczas pracy z wykorzystaniem metody tutoringu szkolnego nauczyciele otrzymują opiekę wdrożenia, polegającą na bieżącym wsparciu superwizyjnym wdrożenia tutoringu szkolnego w danej szkole. Rekomendowane jest kolejne realizowanie szkolenia, a następnie opieki merytorycznej, czyli spotkań z opiekunem wdrożenia. Do wyboru przez szkołę pozostawia się liczbę wizyt opiekuna (10 lub 6 w skali roku szkolnego). Każda wizyta obejmuje: tutorial (spotkanie konsultacyjne) z dyrektorem szkoły, superwizję indywidualną tutorów oraz superwizję grupową tutorów. Celem superwizji tutorskiej jest wymiana doświadczeń, poszukiwanie sposobów rozwiązywania najczęściej pojawiających się trudności i problemów, a także doskonalenie swoich kompetencji tutorskich.
Zarówno podczas kursu tutoringu jak i podczas opieki merytorycznej omawiane są zagadnienia organizacyjno-logistyczne wdrożenia programu. Prezentowane są również dobre praktyki wdrożeń.
Każdy tutor uczestniczący w programie spotyka się ze swoimi podopiecznymi na indywidualnych spotkaniach (tutorialach) co najmniej raz w miesiącu. Szkoła wprowadzająca program samodzielnie określa częstotliwość i długość spotkań, zapewnia warunki do ich prowadzenia. Na proces tutoringu składają się następujące etapy: Poznanie, Określenie Celów, Planowanie ich realizacji, Monitorowanie i Motywowanie, Ewaluacja.
Istnieje możliwość opieki merytorycznej dla szkoły, której kadra przeszła już wcześniej kurs tutoringu I stopnia (pod warunkiem, że zrealizował go Instytut Tutoringu Szkolnego).